Europa przykłada szczególną wagę do zachowania zasobów genetycznych rolniczej różnorodności biologicznej. W nowej polityce rolnej, której celem jest zrównoważone rolnictwo, za priorytetowe działania uznano ochronę, pomnażanie oraz użytkowanie rolniczych zasobów genetycznych. Dziś nikt już nie ma wątpliwości, że rolnicza różnorodność jest podstawą naszego wyżywienia, że powinnyśmy ją zachować co najmniej z trzech powodów: bezpieczeństwa żywnościowego, wzrostu dochodów rolników i strategicznych interesów poszczególnych państw. Ale przede wszystkim musimy ją zachować ze względu na odpowiedzialność za przyszłe pokolenia.

Polska jest szczególnym przykładem kraju w Europie Środkowej, w którym dzięki rozdrobnionej gospodarce rolnej zachowały się w gospodarstwach tradycyjnych miejscowe formy roślin uprawnych i rodzime rasy zwierząt gospodarskich. Ponadto rolnictwo polskie i przyroda obszarów wiejskich utrzymały warunki, które umożliwiają ponowne wprowadzenie do gospodarstw wiejskich zagrożonych wyginięciem ras zwierząt gospodarskich i lokalnych odmian roślin uprawnych. W Polsce istnieją możliwości, by zasoby genetyczne, których chów i uprawa wymagają ekologicznych lub co najmniej zrównoważonych form gospodarowania, stały się jednym z ważnych elementów ekorozwoju obszarów wiejskich.

Autor tekstu: Elżbieta Lenarczyk-Priwieziencew

Prawa autorskie są własnością Społecznego Instytutu Ekologicznego